چکیده: (20282 مشاهده)
یکی از کارکردهای خاص آموزش عالی، تولید و مصرف اطلاعات است. در این فرایند ارتباطات علمی نقشی اساسی ایفا میکند چنان که صاحبنظران، ارتباطات علمی را اساس علم توصیف میکنند. بنابراین میتوان گفت که هیچ نوع آموزشی بدون برقراری ارتباط محقق نمیشود. محققان علمسنجی، ارتباطات علمی رسمی را از طریق بررسی میزان استنادهای بروندادهای علمی اعم از کتابها، مجلات و مانند آن، تحلیل و ارزیابی میکنند. با وجود این، نوع خاصی از ارتباطات نیز وجود دارد که فاقد نمود خارجی از جمله استنادهاست و آموزشها و یادگیریهای غیررسمی نیز مرهون چنین ارتباطاتی است. این نوع ارتباطات غیررسمی در تولید علم، به تشکیل مجموعهای غیررسمی در میان دانشمندان منجر میشود که صاحب نظران آن را "دانشگاه نامرئی" مینامند. تعاریف و تعابیر مختلفی از یک دانشگاه نامرئی وجود دارد که در این جا به تعبیر پرایس اشاره میشود. تصور پرایس از یک دانشگاه نامرئی گروههایی متشکل از بیش از 100 نفر همکار بود که اقدام به برقراری ارتباط بین همدیگر میکردند. به عقیده او افراد در چنین مجموعهای بهطور معقول با یکدیگر در حال تماساند و قدرت همرایزنی و نفوذ بر یکدیگر را دارند. در این مقاله سعی خواهد شد تا با بازشناسی مفهوم دانشگاه نامرئی به نقش روابط غیررسمی در تولید دانش و نظام آموزش عالی، انواع روششناسیهای ارزیابی و نقدهای وارد بر مفهوم دانشگاه نامرئی و تأثیر ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی جدید بر مفهوم دانشگاه نامرئی پرداخته شود.
نوع مطالعه:
مروري |
موضوع مقاله:
فناوري اطلاعات دریافت: 1389/10/20 | انتشار: 1389/6/24