اصول و رهنمودهایی برای امانت بین‌المللی (1978)تجدید نظر شده در سال 1987

 استفادهء دو جانبه از مجموعه‌های موجود در هر کتابخانه یکی از عناصر لازم در همکاری بین‌المللی کتابخانه‌ها است. همان گونه که هیچ کتابخانه‌ای نمی‌تواند با خودکفایی, همهء نیازهای اطلاعاتی مراجعین خود را جوابگو باشد هیچ کشوری نیز نمی‌تواند بدینگونه عمل کند, اگر هدف, کارآیی خدمات کتابداری در یک کشور باشد. برای تأمین دسترسی به مجموعه موادی که در دیگر کشورها نگهداری می‌شوند اتخاذ نمود. هدف امانت بین‌المللی این است که مدارکی را که مورد نیازند ولی در کشور موجود نیستند به آسانترین و سریع‌ترین راه از کشورهای دیگر تأمین نماید. رهنمودهای زیر که در کمیتهء دایمی بخش امانت متقابل ایفلا در سال 1978 تصویب و در سال 1987 اصلاح شدند, بیانگر تجدیدنظر کلی در قوانین مورد تصویب ایفلا در سال 1954 می‌باشند. این رهنمودها با آن که ضمانت اجرایی ندارند, و با آن که هر کشوری باید راههای انجام امانت متقابل را خودش معین کند, به عنوان مبنایی برای امانت بین‌المللی, قویاً مورد قبول کشورها و کتابخانه‌ها قرار می‌گیرند. مقدم بر این رهنمودها, بیانیهء اصول امانت بین‌المللی در یک نگارش قدیمی‌تر و اندکی متفاوت‌تر است که در سال 1976 توسط کتابخانه‌های ملی و کمیته دایمی بخش امانت متقابل ایفلا تصویب شد, و با تفسیری همراه است که هدف از آن, شرح و تفصیل برخی جنبه‌های این رهنمودها است.